‘Concrete Utopia’: Een film die de obsessie en illusie van appartementen blootlegt

Dit bevat spoilers.

Rampenfilms bieden het publiek niet alleen spectaculaire en spannende scènes, maar hebben ook vaak een satirisch karakter. Vooral in extreme situaties komen de interne tegenstrijdigheden van een samenleving vaak naar boven.

De Zuid-Koreaanse film ‘Concrete Utopia’ uit 2023 speelt zich af in een wereld waarin de hoofdstad Seoul volledig is verwoest door een aardbeving. De aardbeving zorgde ervoor dat alle gebouwen in Seoul als dominostenen omvielen, en alleen het appartementencomplex ‘Hwanggong Apartment’ bleef overeind staan.

De bewoners van het appartementencomplex lijken samen te werken om te overleven in deze rampzalige situatie. Maar de overlevenden van het verwoeste Seoul stromen toe naar het enige nog intacte appartementencomplex, Hwanggong Apartment. De bewoners van Hwanggong Apartment bekijken dit alles met een scheef oog.

Onder de vluchtelingen die naar Hwanggong Apartment komen, bevinden zich ook mensen die in ‘Dream Palace’ woonden. Dream Palace is een appartementencomplex dat iets verderop ligt van Hwanggong Apartment. Het was echter een veel duurder complex dan Hwanggong Apartment. De bewoners van Dream Palace hebben de bewoners van Hwanggong Apartment nooit in de buurt laten komen.

De bewoners van Hwanggong Apartment houden een stemming om te beslissen of ze deze vluchtelingen zullen verdrijven. Het stemrecht is niet voor alle bewoners, maar alleen voor de huiseigenaren. De bewoners van Hwanggong Apartment stemmen voor het verdrijven van de vluchtelingen, omdat de bewoners van Dream Palace hen ook hebben gediscrimineerd en buitengesloten.

De vluchtelingen geven zich niet zomaar gewonnen. De bewonersvertegenwoordiger Kim Young-tak vormt een burgerwacht om de vluchtelingen te verdrijven. Kim Young-tak leidt vervolgens samen met de burgerwacht plunderingen door het verwoeste Seoul en creëert zo een utopie voor enkelen. Kim Young-tak spoort mensen op die vluchtelingen hebben verborgen en straft hen, en creëert een klimaat van angst. Hij heerst als een dictator over deze ‘Concrete Utopia’.

Maar aan het einde van de film blijkt dat hij eigenlijk geen bewoner van het appartementencomplex is. Zijn echte naam is ‘Mo Se-beom’. Hij wilde appartement 902 kopen, maar werd opgelicht. Hij gaf al zijn geld aan de eigenaar van appartement 902, ‘Kim Young-tak’, maar het geld werd gestolen door oplichters die met Kim Young-tak samenwerkten.

Mo Se-beom ging naar appartement 902 om zijn geld terug te eisen, en vermoordde daar de echte Kim Young-tak. Daarna nam hij de identiteit van Kim Young-tak aan.

Vervolgens stort hun utopie snel in. Door de toestroom van vluchtelingen en plunderaars van buitenaf, en de interne verdeeldheid, worden de bewoners gedood of verspreid, en eindigt de film.

De verhaallijn rond het appartementencomplex was een succesfactor voor de film, die veel resonantie vond bij het Zuid-Koreaanse publiek. Dit komt omdat het een veelvoorkomend fenomeen is in de Zuid-Koreaanse samenleving dat kinderen van verschillende buurten, op basis van de prijs van de appartementen, een verschillende status krijgen en gediscrimineerd worden, of dat mensen worden opgelicht met appartementen als lokaas. Vooral omdat appartementen in de Zuid-Koreaanse samenleving vaak worden aangewezen als de oorzaak van talloze sociale problemen, had deze film een schokkende impact op de bevolking.

Ondertussen is er een spin-off en vervolgfilm van deze film verschenen, genaamd ‘Hwangya’ (Badland Hunter), die op 26 januari op Netflix is uitgebracht. Deze film heeft meer een focus op zombie-actie dan op sociale satire. Maar als je toch benieuwd bent naar wat er met Hwanggong Apartment is gebeurd, is het zeker de moeite waard om deze film te bekijken.