De ramp van 'Noryang: Zee van de Dood' voor de Koreaanse box office

‘Noryang: Deadly Sea’ (2023) verkocht in zijn eerste week in de Zuid-Koreaanse box office veel tickets, maar kampte in de tweede week met moeilijkheden, wat leidde tot voorspellingen dat het zelfs de break-even point niet zou halen.** De film trok in zijn eerste week 2,3 miljoen bezoekers, maar verloor daarna snel marktaandeel en heeft nu, na de derde week, iets meer dan 4 miljoen bezoekers bereikt.

Het falen van de film in de Zuid-Koreaanse box office heeft verschillende implicaties. Ten eerste is ‘Noryang’ een vervolg op ‘Admiral Yi Sun-sin: Roaring Currents’ (2014), de best presterende film ooit in de Zuid-Koreaanse box office. Met een bevolking van iets meer dan 50 miljoen Zuid-Koreanen trok de film 17,6 miljoen bezoekers in de bioscopen. Als we streaming meerekenen, betekent dit dat de meeste Zuid-Koreanen de eerste film in deze serie hebben gezien. Maar slechts de helft van de kijkers van de eerste film ging naar de bioscoop om het vervolg te zien.**

Ten tweede is het falen van deze film, die handelt over een van de beroemdste oorlogshelden van Zuid-Korea, een verrassende uitkomst. De filmserie volgt het verhaal van Yi Sun-sin, een Koreaanse admiraal uit de 16e eeuw. Hij behaalde meerdere overwinningen tegen de invasie die werd geleid door het Japanse Toyotomi-shogunaat. Het Japanse samoerai-leger bezette de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul, maar de marine onder leiding van Yi Sun-sin blokkeerde de bevoorradingslijnen van de Japanse troepen. Dit dwong het Japanse leger zich zonder succes terug te trekken uit Zuid-Korea. Vanwege de Japanse kolonisatie van Zuid-Korea in de vroege 20e eeuw heeft Yi Sun-sin een meer symbolische betekenis dan andere oorlogshelden.** Maar ondanks dat de film over zijn laatste veldslag gaat, negeerden de meeste kijkers de film.

Let op voor spoilers! (De historische feiten zijn spoilers, maar als je geen Zuid-Koreaans bent, kan dit als spoiler gelden.)

Een saaie film

‘Noryang: Deadly Sea’, geregisseerd door Kim Han-min, is de minst indrukwekkende film van de ‘Yi Sun-sin-trilogie’. ‘Admiral Yi Sun-sin: Roaring Currents’ (2014) werd bekritiseerd vanwege overdreven emoties en ‘Hansan: Rising Dragon’ (2022) vanwege een slecht geschreven scenario. Toch hadden beide films scènes die lang in het geheugen van de kijkers bleven. Vooral Kim Han-min besteedde in de twee eerdere films veel aandacht aan visuele aspecten. Hij bestudeerde middeleeuwse wapens uit Japan en Zuid-Korea en besteedde veel tijd aan het bedenken hoe hij een indrukwekkende zeeslag kon presenteren, wat duidelijk te zien is in de films.**

Maar in ‘Noryang’ herhaalt hij simpelweg wat hij al in de twee eerdere delen heeft laten zien. Hoewel de film overweldigend veel meer zeeslagen bevat dan de vorige twee films, is het niets anders dan herhaling zonder enige vernieuwende elementen. Ook het begin van de film is niet erg vaardig in het beschrijven van de psychologie van de hoofdpersoon. Yi Sun-sin (Kim Yoon-seok) verliest zijn zoon tijdens de oorlog, maar in plaats van de spanning te verhogen, brengt dit onderdeel de kijkers eerder in slaap.**

Gebrek aan motivatie bij personages

De film draait voornamelijk om de zeeslag bij Noryang (1597), waarbij de Japanse troepen die naar huis wilden terugkeren werden aangevallen door Yi Sun-sin's vloot. Iemand die vertrouwd is met middeleeuwse oorlogsvoering, zal begrijpen waarom Yi Sun-sin deze strijd aanging. In de middeleeuwen geloofde men dat het verminderen van het aantal vijanden de kans op toekomstige aanvallen zou verkleinen, en dit was waarschijnlijk ook de overtuiging van Yi Sun-sin in de echte geschiedenis.

Maar regisseur Kim Han-min lijkt te vergeten dat de kijkers moderne mensen zijn, want hij verklaart niet waarom Yi Sun-sin moet blijven vechten. De Japanse daimyo's die gevangen zitten in de zeeblokkade van Yi Sun-sin benadrukken dat de 'oorlog voorbij is' en vragen om vrijgeleide. Maar Yi Sun-sin neemt grote risico's om hen allemaal uit te roeien. Veel mensen komen om en uiteindelijk wordt hij zelf neergeschoten en sterft, maar de film legt zijn motivatie nergens uit.

Ook de andere personages handelen zonder duidelijke motivatie. De Japanse daimyo Konishi Yukinaga, die door Yi Sun-sin wordt belegerd, vraagt ​​de andere daimyo Shimazu Yoshihiro om hulp. Shimazu zou, als hij Yi Sun-sin's vloot aanvalt, ook door Konishi worden aangevallen. Maar terwijl de vloot van Shimazu door Yi Sun-sin wordt vernietigd, is Konishi helemaal niet te zien in de film. De film geeft geen enkele verklaring waarom hij Shimazu niet helpt om de blokkade te doorbreken. Hoewel de redding van Konishi een belangrijk element in de film had moeten zijn, verdwijnt hij op een gegeven moment en keert hij niet meer terug.**

Wisselende cast

De ‘Yi Sun-sin-trilogie’ van Kim Han-min heeft elke keer een andere cast. In het eerste deel speelde Choi Min-sik, bekend van ‘Oldboy’ (2004), de rol van Yi Sun-sin, en in het tweede deel was dat Jung Hae-in, bekend van ‘Decision to Leave’ (2022). De regisseur verklaarde dat hij verschillende aspecten van Yi Sun-sin wilde laten zien, maar deze trilogie is er nooit in geslaagd om het personage van Yi Sun-sin goed te presenteren of te laten uitblinken.**

Deze film markeert het afscheid van Yi Sun-sin, zoals hij de afgelopen tien jaar door Zuid-Koreaanse kijkers is waargenomen. Maar weer is de acteur die Yi Sun-sin speelt gewisseld, en in plaats van de afsluiting van de serie te accepteren, moeten we ons aanpassen aan een nieuwe Yi Sun-sin. En net wanneer we aan hem gewend raken, sterft hij.

Ook andere bijrollen worden gespeeld door andere acteurs, waardoor we ons eerder afvragen 'wie is dat?' dan dat we blij zijn ze te zien. De dood van Yi Sun-sin's Japanse ondergeschikte Junsa, die een lange reis met hem heeft gemaakt, is ook totaal niet emotioneel. Junsa was het enige personage in de serie met een eigen verhaallijn. Maar veel kijkers zullen **zijn laatste moment niet herkennen omdat ze zijn gezicht niet kennen.**

Foute releasedatum en vermoeidheid

Het is niet zo dat een film over Yi Sun-sin per se een flop wordt als hij meerdere keren wordt gemaakt. Vanwege zijn bekendheid is hij al vele malen de hoofdrolspeler geweest in televisieseries. Maar de agressieve marketingcampagne voor deze film van mindere kwaliteit heeft geleid tot vermoeidheid bij de kijkers.

‘Admiral Yi Sun-sin: Roaring Currents’, uitgebracht in 2014, kreeg slechte recensies van critici, maar was een succes vanwege de bekendheid van Yi Sun-sin, een monopoliepositie in de bioscopen en een overweldigende marketingcampagne. Destijds was het zelfs voor ‘Guardians of the Galaxy’ (2014), een succesvolle film van Marvel Studios, onmogelijk om bioscoopzalen te vinden in Zuid-Korea.** Deze manier van succes behalen ging verder dan marketing en voelde meer aan als **‘dwang’** voor de kijkers. Mensen die in het weekend met vrienden naar de bioscoop gingen, hadden geen keuze dan ‘Admiral Yi Sun-sin: Roaring Currents’ te kijken in plaats van een Marvel-film.

Het vervolg, ‘Hansan: Rising Dragon’, kwam 8 jaar later uit en haalde ternauwernood de break-even point met 7 miljoen bezoekers.** ‘Hansan: Rising Dragon’ was op veel punten een verbetering ten opzichte van zijn voorganger, maar het was nog steeds geen goede film. **De personages bleven de hele film door onbegrijpelijke dingen doen en zeggen.** Degenen die moe waren van de 'dwang' van het eerste deel, gingen niet naar de bioscoop, en zelfs degenen die nog steeds de zeeslagen van Yi Sun-sin wilden zien, realiseerden zich dat het geen goede film was.

Na deze vermoeidheid en teleurstelling over de serie kwam na 1 jaar en 5 maanden het vervolg ‘Noryang’ uit. Deze film was geen verbetering ten opzichte van zijn voorganger. De sterke punten van de serie, de actiescènes, waren zelfs verslechterd. Vooral de gelijktijdige release van ‘Spring in Seoul’, een eveneens tragisch werk gebaseerd op historische feiten, met een hogere voltooiingsgraad en meer aandacht, heeft ertoe bijgedragen dat ‘Noryang’ genegeerd werd.

De productiekosten van ‘Noryang: Deadly Sea’ bedroegen 34,6 miljard KRW (ongeveer 26 miljoen USD) en er moeten meer dan 7 miljoen kaartjes worden verkocht om deze kosten terug te verdienen. Momenteel wordt verwacht dat er een verlies van meer dan 10 miljard KRW (7,6 miljoen USD) zal worden geleden. Vergeleken met Hollywood, waar de productiekosten van films standaard 100 miljoen USD bedragen, is dit een klein verlies, maar gezien de omvang van de Zuid-Koreaanse markt is het een ramp in de box office.