‘Noryang: Deadly Sea’ (2023) heeft in de eerste week na de release in Zuid-Korea veel kaartjes verkocht, maar in de tweede week ondervond de film al tegenslag en wordt het nu voorspeld dat hij niet eens de break-even point zal bereiken.** De film heeft in de eerste week 2,3 miljoen bezoekers getrokken, maar heeft daarna snel marktaandeel verloren en heeft in de derde week iets meer dan 4 miljoen bezoekers bereikt.

Het falen van de film in Zuid-Korea heeft verschillende betekenissen. Ten eerste is ‘Noryang’ een vervolg op ‘The Admiral: Roaring Current’ (2014), de best scorende film ooit in Zuid-Korea. Met een bevolking van iets meer dan 50 miljoen in Zuid-Korea, heeft de film 17,6 miljoen bezoekers in de bioscoop getrokken. Als we streaming meenemen, betekent dit dat de meeste Zuid-Koreanen de eerste film uit deze serie hebben gezien. Maar niet eens de helft van de mensen die de eerste film hebben gezien, ging naar de bioscoop om het vervolg te zien.**

Ten tweede is het mislukken van de film, gezien de hoofdpersoon een van de bekendste oorlogshelden van Zuid-Korea is, een onverwachte uitkomst. De filmserie volgt het verhaal van Admiral Yi Sun-sin, een Koreaanse admiraal uit de 16e eeuw. Hij leidde meerdere overwinningen tegen de invasie die werd geleid door het Japanse Toyotomi-shogunaat. Het Japanse samoerai-leger bezette de hoofdstad Seoul van Korea, maar de marine van Yi Sun-sin kon de bevoorrading van het Japanse leger blokkeren. Dit dwong het Japanse leger zich terug te trekken uit Korea zonder succes. Omdat Korea in de vroege 20e eeuw door Japan werd gekoloniseerd, heeft Yi Sun-sin een veel symbolischere betekenis dan andere oorlogshelden.** Maar ondanks dat de film de laatste slag van Yi Sun-sin beschrijft, hebben de meeste mensen ervoor gekozen om deze film te negeren.

Spoiler alert! (Historische feiten zijn spoilers, maar voor mensen die niet uit Korea komen, kan het een spoiler zijn.)

Een saaie film

‘Noryang: Deadly Sea’, geregisseerd door Kim Han-min, is de meest onopvallende film in de 'Yi Sun-sin Trilogie'. ‘The Admiral: Roaring Current’ (2014) werd bekritiseerd vanwege de overdreven emoties, terwijl ‘Hansan’ (2022) werd bekritiseerd vanwege het slecht geschreven script. Desondanks hadden beide films momenten die de kijker lang bijbleven. Kim Han-min besteedde in zijn vorige films veel aandacht aan visuele elementen. Hij deed onderzoek naar middeleeuwse wapens uit Japan en Korea en besteedde veel tijd aan het bedenken hoe hij indrukwekkende zeeslagen kon tonen.**

Maar in ‘Noryang’ herhaalt hij alleen wat hij in de twee vorige films had laten zien. De film heeft aanzienlijk meer zeeslag-scènes dan de twee films die eraan voorafgingen, maar het is vooral een repetitieve film. De eerste helft van de film is ook niet sterk in het uitbeelden van de psychologie van het hoofdpersonage. In de film wordt Yi Sun-sin (Kim Yoon-seok) tijdens de oorlog vermoord, maar in plaats van de spanning te verhogen, laat dit de kijker eerder in slaap vallen.**

Gebrek aan motivatie van de personages

De ‘Slag bij Noryang’ (1597), het hoofdonderwerp van de film, is de gebeurtenis waarbij de vloot van Yi Sun-sin de Japanse troepen aanviel, die naar huis wilden terugkeren. Mensen die de middeleeuwse oorlogsvoering goed kennen, zullen begrijpen waarom Yi Sun-sin deze veldslag begon. In de middeleeuwen werd aangenomen dat het verminderen van de troepen van de vijand de kans op toekomstige invasies zou verkleinen. In de realiteit dacht Yi Sun-sin hier waarschijnlijk ook zo over.

Maar regisseur Kim Han-min lijkt te vergeten dat het publiek uit de moderne tijd komt en hij legt niet uit waarom Yi Sun-sin door moet vechten. De Japanse daimyo's, die door de zeeblokkade van Yi Sun-sin zijn opgesloten, benadrukken dat de ‘oorlog al voorbij is’ en vragen hem om de weg vrij te maken. Maar Yi Sun-sin neemt het risico om alle daimyo's te vernietigen. Veel mensen komen om en Yi Sun-sin wordt uiteindelijk doodgeschoten, maar de film geeft geen enkele reden voor zijn daden.

Ook de andere personages handelen onlogisch. De Japanse daimyo ‘Konishi Yukinaga’, die door Yi Sun-sin wordt omsingeld, vraagt ​​de andere daimyo, ‘Shimazu Yoshihiro’, om hulp. Shimazu beloofde Konishi te helpen door Yi Sun-sin aan te vallen, als hij op zijn beurt Yi Sun-sin aanvalt. Maar tijdens de vernietiging van de vloot van Shimazu door Yi Sun-sin is Konishi nergens te vinden. De film legt niet uit waarom hij Shimazu niet helpt om de blokkade te doorbreken.** De bevrijding van Konishi is een belangrijk element van de film, maar verdwijnt opeens en keert nooit meer terug.**

De cast wisselt voortdurend

In de ‘Yi Sun-sin Trilogie’ van Kim Han-min wisselt de cast elke keer. In de eerste film speelde Choi Min-sik, bekend van ‘Oldboy’ (2004), Yi Sun-sin, in de tweede film speelde Jung Hae-in van ‘Decision to Leave’ (2022) hem. De regisseur legde uit dat hij de verschillende aspecten van Yi Sun-sin wilde laten zien, maar deze trilogie heeft nooit de persoonlijkheid van Yi Sun-sin laten zien of met succes neergezet.**

Deze film is een afscheid van de Yi Sun-sin die het Koreaanse publiek de afgelopen tien jaar heeft gezien. Maar weer is de acteur van Yi Sun-sin veranderd en moeten we in plaats van de afsluiting van de serie, wennen aan een nieuwe Yi Sun-sin. En als we eraan gewend zijn, sterft hij.

Ook de andere bijrollen worden steeds gespeeld door andere acteurs, wat meer vragen oproept dan verwelkoming. De dood van ‘Junsa’, Yi Sun-sin's Japanse assistent die een lange weg met hem heeft afgelegd, is niet emotioneel. Junsa was het enige personage in de serie met een verhaallijn. Maar veel kijkers** zullen zijn gezicht waarschijnlijk niet eens herkend hebben tijdens zijn laatste momenten.**

De verkeerde releasedatum en vermoeidheid

Het is niet noodzakelijkerwijs zo dat het herhaaldelijk tonen van Yi Sun-sin tot een mislukking in de box office leidt. Vanwege de populariteit van Yi Sun-sin was hij al meerdere keren de hoofdpersoon van tv-series. Maar de agressieve marketing van deze film met een lage kwaliteit leidde tot vermoeidheid bij het publiek.

‘The Admiral: Roaring Current’, uitgebracht in 2014, werd door critici slecht ontvangen, maar werd succesvol dankzij de populariteit van Yi Sun-sin, het bioscoopmonopolie, en agressieve marketing. In die tijd kon zelfs ‘Guardians of the Galaxy’ (2014), een succesvolle film van Marvel Studios, geen bioscoopzaal vinden in Zuid-Korea.** Deze manier van succesverhalen was meer dan marketing, het was **‘dwang’** voor het publiek. Mensen die op zaterdag met vrienden naar de bioscoop gingen, werden gedwongen om ‘The Admiral: Roaring Current’ te zien in plaats van een Marvel-film.

Het tweede deel, ‘Hansan’, werd 8 jaar later uitgebracht en haalde amper de productiekosten en marketingkosten terug met 7 miljoen bezoekers.** ‘Hansan’ was in veel opzichten beter dan het vorige deel, maar het was nog steeds geen goede film. **De personages laten de hele film onlogisch gedrag en dialogen zien.** Mensen die moe waren van het ‘dwingen’ van het eerste deel, gingen niet naar de bioscoop, en zelfs mensen die de zeeslagen van Yi Sun-sin wilde zien, kwamen erachter dat het geen goede film was.

De serie was al moe en teleurgesteld, en 1 jaar en 5 maanden later kwam het vervolg ‘Noryang’ uit. Deze film was geen verbetering ten opzichte van het vorige deel. Zelfs de sterke punten van de serie, de actiescènes, waren achteruitgegaan. Vooral de film ‘Seoul Spring’, die tegelijkertijd werd uitgebracht, was een tragisch werk dat gebaseerd was op historische feiten en had een hoge kwaliteit en publiciteit, waardoor ‘Noryang’ nog meer werd genegeerd.

De productiekosten van ‘Noryang: Deadly Sea’ waren 34,6 miljard won (ongeveer 26 miljoen dollar), wat betekent dat er meer dan 7 miljoen kaartjes moeten worden verkocht om de kosten terug te verdienen. Momenteel wordt geschat dat de film meer dan 10 miljard won (7,6 miljoen dollar) verlies zal maken. In vergelijking met Hollywood, waar films standaard 100 miljoen dollar kosten, is het een klein verlies, maar voor de omvang van de Koreaanse markt is dit een ramp voor de box office.