Ten film zawiera spoilery dotyczące fabuły filmu „Czarna Pantera: Wakanda Forever” (2022).

Po śmierci T'Challi (Chadwick Boseman), króla i brata, Shuri (Letitia Wright) pogrąża się w żalu i stracie. Próbuje wykorzystać swoje umiejętności naukowe, by ożywić T'Challę, ale bezskutecznie. „Sercowe zioło”, które mogło uleczyć jego chorobę, zostało spalone przez Killmongera (Michael B. Jordan), antagonisty z pierwszej części, i już nie istnieje. Wydaje się, że nie ma niczego więcej, co mogłaby zrobić w tym świecie.**

W tej sytuacji Wakanda staje w obliczu nowego zagrożenia. Z ukrytego w głębinach Atlantyku królestwa „Talokan” przybywa król „Namor” (Tenoch Huerta Mejía) z prośbą o sojusz. W ich głębinach oceanicznych znajduje się kolejne złoże vibranium, a Talokan planuje najechać powierzchnię świata, zanim zrobią to Stany Zjednoczone.** Wakanda odmówiła udziału w jego planach wojennych, a Namor, w odwecie, zabił Ramondę (Angela Bassett), matkę Shuri, i zniknął.

W Shuri, pogrążonej w smutku i stracie, rodzi się pragnienie zemsty. Korzystając z tajemniczej rośliny, która pozwala ludziom z Talokan żyć pod wodą, Shuri odtwarza „Sercowe zioło”. Aby pomścić Namora, Shuri spożywa zioło. Na chwilę, jak to miało miejsce w przypadku wszystkich poprzednich Czarnych Panter, trafia do „Świata Przodków”.**

„Świat Przodków” to powtarzający się motyw w serii filmów o Czarnej Panterze. W poprzedniej części, T'Challa, po spożyciu zioła, spotyka się w „Świecie Przodków” ze swoim zmarłym ojcem i poprzednimi Czarnymi Panterami. Erik Killmonger również spotyka się ze swoim zmarłym ojcem. Jednak zamiast trafić do „Świata Przodków”, trafia do zakątka mieszkania, w którym zginął jego ojciec w Ameryce. „Świat Przodków” T'Challi był tylko widoczny za oknem mieszkania. Ta scena została doceniona za to, że pokazuje jego poczucie krzywdy i braków.**

W tym filmie, „Świat Przodków” ponownie służy jako narzędzie ukazujące stan psychiczny głównej bohaterki. Po spożyciu „Sercowego zioła”, Shuri spotyka nikogo innego jak Erika Killmongera.** Ponadto, zamiast znaleźć się w tajemniczej krainie, w której żyją przodkowie, zostaje uwięziona w miejscu, gdzie zginęła jej matka. Podobnie jak w przypadku Killmongera, „Świat Przodków” znajduje się tylko za oknem, niedostępny dla niej.

Jeśli ktoś spodziewa się zwykłego filmu akcji lub zwykłego filmu Marvela, ten film może się wydawać niepowodzeniem. Wizualne wrażenia, jakie oferuje ten film, są ograniczone, a Shuri, jako nowa Czarna Pantera, staje się silniejsza, ale powszechny w filmie nastrój smutku nie pozwala poczuć prawdziwej katharsis.

Jednak, jeśli ten film potraktować jako marwelowski dramat o stracie i braku, może stać się jednym z najlepszych filmów Marvela. Szczególnie scena, w której Shuri, po spożyciu „Sercowego zioła”, spotyka Killmongera, jest przykładem kreatywnego wykorzystania dziedzictwa poprzedniej części do pokazania psychiki głównej bohaterki. Killmonger był pochłonięty poczuciem krzywdy i żądzą zemsty, chciał zniszczyć cały świat, co doprowadziło do jego śmierci.

W końcowej części filmu, Shuri spotyka dokładnie ten sam los co Killmonger. Walcząc z Namorem, aby się zemścić, Shuri zostaje trafiona w pancerz Czarnej Pantery vibraniowym ostrzem Namora. Ta scena jest dokładnie takim samym sposobem, w jaki zginął Killmonger w poprzedniej części. W tym momencie Shuri widzi swoją matkę w „Świecie Przodków”. Shuri w końcu uświadamia sobie bezsens zemsty i proponuje Namorowi, który umiera, że go uzdrowi w zamian za ochronę Talokan przed potęgami Zachodu.

Ten film w sposób skondensowany przekazuje podróż T'Challi, jako Czarnej Pantery, na Shuri. T'Challa w „Kapitanie Ameryce: Wojna Bohaterów” (2016) ściga Kapitana Amerykę, aby się zemścić, ale staje się świadkiem katastrofy, jaką pociąga za sobą zemsta. W „Czarnej Panterze” (2018) pokonuje swojego kuzyna, Killmongera, który był zaślepiony żądzą zemsty, i decyduje się zakończyć izolacjonizm Wakandy. Rezygnując z zemsty na Namorze, Shuri dziedziczy całą historię T'Challi, która została zbudowana w wielu filmach.**

Oprócz historii głównej bohaterki, Shuri, ten film osiąga znaczny sukces w muzyce i kilku aspektach wizualnych. Jeśli Ludvig Göransson badał muzykę afrykańską w poprzedniej części, to tym razem zajął się muzyką tradycyjną Półwyspu Jukatan. Skomponowana przez niego muzyka idealnie współgra z wizualną prezentacją podwodnego świata Talokan, stworzonego przez reżysera Ryana Cooglera.