W rzeczywistości nie oglądam wielu koreańskich dramatów. Od liceum oglądam dużo amerykańskich seriali telewizyjnych, które trwają około 40-50 minut na odcinek, więc nie mogę dokończyć koreańskich dramatów, które trwają 75 minut. „Wojna koreańsko-kitajska” emitowana pod koniec ubiegłego roku była pod tym względem bardzo łatwa do wciągnięcia. Czas trwania odcinka rzadko przekracza 50 minut.

„Wojna koreańsko-kitajska” będzie prawdopodobnie jednym z najbardziej udanych seriali telewizyjnych w Korei w czwartym kwartale 2023 roku. To produkcja, która odrodziła przestarzały koreański serial historyczny w modny sposób. Ekipa produkcyjna przeznaczyła ogromne środki na przedstawienie Bitwy pod Gui Zhou i Bitwy pod Xinghua, co spotkało się z pozytywnym odbiorem wśród widzów. W szczególności Yang Gyu (w tej roli Ji Seung-hyun), prawie zapomniany bohater wojenny w Korei, zyskał wielu fanów wśród miłośników seriali historycznych.

Jednak po śmierci Yang Gyu, który początkowo był głównym bohaterem, ocena tego serialu znacznie spadła. Od 17 odcinka pojawiały się informacje niezgodne z faktami historycznymi, a do dyskusji doszło po krytyce autora powieści źródłowej i odpowiedzi scenarzysty. Ostatecznie reżyser „Wojny koreańsko-kitajskiej”, Jeon Woo-seong, przeprosił za przekłamania historyczne, a serial zostanie zawieszony na okres świąt Nowego Roku Księżycowego.

Świat, który nagle się rozpadł

Świat przedstawiony w „Wojnie koreańsko-kitajskiej” jest zgodny z faktami historycznymi. Dlatego brutalna rzeczywistość średniowiecznej Azji Wschodniej, przedstawiona w tym serialu, dodawała dramatowi napięcia. W typowych koreańskich serialach historycznych piękna bohaterka w pięknym hanbok i piękny bohater nie musieliby się martwić o jedzenie i utrzymanie, a jedynie o romanse. Jednak w tym świecie wszystko sprowadza się do jedzenia i przetrwania.

Na przykład na początku serialu Gangjo pilnie oblicza, ile żywności będzie potrzebne do przygotowania się do wojny. Arystokraci, którzy muszą wysyłać swoich synów na pole bitwy, mają pretensje do cesarza. W świecie „Wojny koreańsko-kitajskiej” bez jedzenia szybko się umiera, a nawet najpiękniej ubrani arystokraci mogą zostać porwani na pole bitwy i łatwo stracić głowę.

W tym świecie Yang Gyu powstrzymał atak 400 000 żołnierzy kitajskich zaledwie 4000 żołnierzami. I poprowadził niewielką grupę samobójców, aby uratować chłopów, którzy zostali wzięci do niewoli. Ponieważ świat „Wojny koreańsko-kitajskiej” był brutalny i oparty na rzeczywistości, widzowie mogli poczuć, jak Yang Gyu ryzykował życie, walcząc. A co więcej, mogli wzruszyć się jego poświęceniem.

Dla postaci po stronie kitajskiej świat przedstawiony w „Wojnie koreańsko-kitajskiej” był równie brutalny. W miarę trwania wojny żołnierze kitajscy coraz bardziej chcieli szybko zebrać łupy i wrócić do domu. Przecież mieli rodziny na utrzymaniu. Tymczasem cesarz kitajski, Yelu Longxu, chciał szybko schwytać króla Korei i wzmocnić swoją pozycję polityczną. Postacie w tym serialu zmagają się ze światem przedstawionym w „Wojnie koreańsko-kitajskiej”, wiernie odzwierciedlającym fakty historyczne.

Jednak od 17 do 20 odcinka świat „Wojny koreańsko-kitajskiej” skupia się na pałacu królewskim Korei. Świat, który dodawał napięcia temu serialowi, nagle zniknął. Większość scen rozgrywa się w okazałym pałacu królewskim w Korei, gdzie królowa i księżniczka zazdroszczą sobie nawzajem, a król i jego urzędnicy kłócą się ze sobą. Wygląda na to, że te postaci uwolniły się od problemów z jedzeniem i przetrwaniem.

Wcześniej Kitajczycy uprowadzili wielu chłopów, pomimo poświęcenia Yang Gyu. Gdyby świat przedstawiony w „Wojnie koreańsko-kitajskiej” był taki, jak w 16 odcinku, to rodzina królewska w Korei musiałaby martwić się o brak jedzenia. Hyonjong musiałby odbudować zniszczony pałac i stolicę, jednocześnie przygotowując się do ewentualnej kolejnej wojny z Kitajami. Ale dlaczego ten serial skupia się w 17 odcinku na kłótniach pięknie ubranych arystokratów, zamiast pokazać tę sytuację?

Oklepany sposób przedstawiania postaci kobiecych

W koreańskich serialach historycznych kobiety często przedstawiane są jako uosobienie zazdrości. W patriarchalnym społeczeństwie postacie kobiece zazdroszczą sobie nawzajem, aby zdobyć uznanie króla. Ten konflikt zwykle przedstawiany jest jako odizolowany od świata zewnętrznego, a przetrwanie w brutalnej rzeczywistości przedstawiane jest jako rola mężczyzn. Lee Jeong-woo, scenarzysta „Wojny koreańsko-kitajskiej”, przedstawia tę oklepaną historię w serialu z 2024 roku.

W serialu królowa Wonjeong (w tej roli Lee Shia) od 17 odcinka zaczyna odgrywać typowo dla koreańskich seriali historycznych rolę złej kobiety. Zazdrości swojemu mężowi, Hyonjongowi, jego czwartej żonie, królowej Wonhye (w tej roli Ha Seung-ri), i próbuje zniszczyć jej rodzinę. Ten konflikt jest w 100% fikcją, nie ma nic wspólnego z faktami historycznymi i nie zgadza się z sytuacją przedstawioną wcześniej w stolicy Korei, Kaesong. W 16 odcinku stolica Korei została zniszczona. Pałac królewski spłonął, bezdomni żebrzą o jedzenie, a Hyonjong, który nie ma nawet ochrony, zostaje okradziony.

Królowa Wonjeong jest postacią, która bardzo dba o przetrwanie i dobrobyt rodziny królewskiej. Czy nie byłoby bardziej wiarygodne i zgodne z oczekiwaniami dzisiejszych widzów, gdyby pokazała, jak próbuje chronić rodzinę królewską w tym zrujnowanym świecie? Nagłe pojawienie się kobiet, które zazdroszczą sobie nawzajem w okazałym pałacu, nie pasuje do starannie przedstawionego świata, a ekipa produkcyjna sprawia wrażenie, że była leniwa w przedstawianiu postaci kobiecych.

„Wojna koreańsko-kitajska” ma teraz jeszcze 8 odcinków. Kitajczycy przygotowują się do kolejnej inwazji na Koreę, a brutalny świat przedstawiony w „Wojnie koreańsko-kitajskiej” powrócił do serialu. Ekipa produkcyjna podkreśla, że ostatni odcinek, w którym przedstawiona zostanie Bitwa pod Gui Zhou, zostanie zrealizowany w skali i jakości, jakiej nigdy wcześniej nie widziano w azjatyckich serialach telewizyjnych. Miejmy nadzieję, że w ciągu pozostałych 8 odcinków ekipa produkcyjna dobrze zakończy ten starannie zbudowany świat „Wojny koreańsko-kitajskiej”.