ภาพยนตร์มาร์เวลที่แย่ที่สุดหรือดีที่สุด 'Black Panther: Wakanda Forever'

เนื้อหาโดยรวมของภาพยนตร์ Black Panther: Wakanda Forever (2022) นี้มีการเปิดเผยอยู่

หลังจากที่ทีชัลลา (แชดวิก โบสแมน) ผู้ที่เป็นทั้งแบล็คแพนเทอร์และพี่ชาย ได้เสียชีวิตไปแล้ว ชูริ (เลติเทีย ไรท์) ก็จมอยู่กับความสูญเสียและความเศร้าโศก เธอพยายามที่จะใช้เทคโนโลยีของเธอเพื่อชุบชีวิตทีชัลลา แต่ก็ล้มเหลว ‘สมุนไพรรูปหัวใจ’ ที่สามารถรักษาโรคของเขาได้นั้นถูกคิลมองเกอร์ (ไมเคิล บี. จอร์แดน) ผู้ร้ายในภาคแรกเผาทำลายไปจนหมดสิ้นแล้ว ดูเหมือนว่าในโลกนี้จะไม่มีอะไรที่เธอทำได้อีกแล้ว**

ท่ามกลางสถานการณ์เช่นนี้ วาคันดาต้องเผชิญกับภัยคุกคามใหม่ เนเมอร์ (เทโนช์ อูเอร์ตา เมฆีอา) กษัตริย์แห่งอาณาจักรใต้ทะเลลึก ‘ทาโลคาน’ ที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผืนน้ำมหาสมุทรแอตแลนติก ได้ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับข้อเสนอการเป็นพันธมิตร ใต้ทะเลลึกของพวกเขามีแหล่งแร่ไวบราเนียมซ่อนอยู่ ทาโลคานวางแผนที่จะรุกรานโลกมนุษย์ก่อนที่สหรัฐอเมริกาจะทำการรุกรานพวกเขา** เมื่อวาคันดาปฏิเสธที่จะเข้าร่วมแผนการรบของเขา เนเมอร์ก็ฆ่าราชินีราโมนดา (แองเจลา บาเซตต์) มารดาของชูริ แล้วหายตัวไป

ความเศร้าโศกและความสูญเสียได้ทำให้ชูริรู้สึกโกรธแค้น เธอศึกษาจากพืชชนิดหนึ่งที่ทำให้ชาวทาโลคานสามารถหายใจใต้น้ำได้ และสามารถฟื้นฟู ‘สมุนไพรรูปหัวใจ’ ขึ้นมาได้สำเร็จ ชูริกินสมุนไพรชนิดนี้เพื่อแก้แค้นให้กับเนเมอร์ และเช่นเดียวกับแบล็คแพนเทอร์ทุกคนก่อนหน้า เธอได้เดินทางไปยัง ‘โลกแห่งบรรพบุรุษ’ (Ancestral Plane)**

โลกแห่งบรรพบุรุษเป็นธีมที่ปรากฏซ้ำแล้วซ้ำเล่าในแฟรนไชส์แบล็คแพนเทอร์ ในภาคแรก ทีชัลลากินสมุนไพรชนิดนี้และได้พบกับพ่อของเขาและแบล็คแพนเทอร์รุ่นก่อนๆ ในโลกแห่งบรรพบุรุษ อีริค คิลมองเกอร์ก็ได้พบกับพ่อของเขาเช่นกัน แต่เขาไม่ได้ไปยังโลกแห่งบรรพบุรุษ แต่กลับไปที่มุมห้องในอพาร์ตเมนต์ในอเมริกาที่พ่อของเขาเสียชีวิต** ฉากนี้ได้รับคำชมว่าเป็นฉากที่แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกผิดหวังและความขาดแคลนของเขา**

ในภาพยนตร์เรื่องนี้ โลกแห่งบรรพบุรุษยังคงถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการแสดงถึงจิตใจของตัวละครเอกอีกครั้ง หลังจากที่ชูริกินสมุนไพรรูปหัวใจแล้ว สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าเธอคืออีริค คิลมองเกอร์** นอกจากนี้ เธอยังไม่สามารถไปยังทุ่งหญ้าวิเศษที่บรรพบุรุษอาศัยอยู่ แต่กลับติดอยู่ในสถานที่ที่แม่ของเธอเสียชีวิต เหมือนกับตอนที่คิลมองเกอร์กินสมุนไพรชนิดนี้ ‘โลกแห่งบรรพบุรุษ’ อยู่แค่ด้านนอกหน้าต่างเท่านั้น เธอไม่สามารถไปที่นั่นได้

หากคุณคาดหวังภาพยนตร์แอ็คชั่นบล็อกบัสเตอร์ทั่วไป หรือภาพยนตร์มาร์เวลทั่วไป ภาพยนตร์เรื่องนี้อาจดูเป็นภาพยนตร์ที่ล้มเหลว ภาพยนตร์เรื่องนี้มีฉากแอ็คชั่นที่ไม่หวือหวามากนัก และแม้ว่าชูริจะกลายเป็นแบล็คแพนเทอร์คนใหม่ แต่ความเศร้าโศกที่ครอบคลุมอยู่ทั่วทั้งเรื่องก็ทำให้ผู้ชมรู้สึกถึงความพึงพอใจไม่มากนัก

แต่ถ้าคุณมองภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ในแบบฉบับของมาร์เวล สตูดิโอที่เกี่ยวกับความสูญเสียและการขาดแคลน ภาพยนตร์เรื่องนี้อาจกลายเป็นภาพยนตร์มาร์เวลที่ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง โดยเฉพาะฉากที่ชูริกินสมุนไพรรูปหัวใจแล้วได้พบกับคิลมองเกอร์ เป็นตัวอย่างของการนำมรดกของภาคก่อนมาใช้สร้างสรรค์เพื่อแสดงถึงจิตใจของตัวละครเอก คิลมองเกอร์ถูกครอบงำด้วยความรู้สึกผิดหวังและความแค้น จนอยากเผาโลกทั้งใบ แต่สุดท้ายก็ต้องตายเพราะความแค้นนั้น

ในช่วงท้ายของเรื่อง ชูริก็ประสบชะตากรรมเดียวกับคิลมองเกอร์ ในขณะที่ต่อสู้กับเนเมอร์เพื่อแก้แค้นนั้น ชุดแบล็คแพนเทอร์ของเธอถูกแทงด้วยปลายหอกไวบราเนียมของเนเมอร์ ฉากนี้เหมือนกับฉากที่คิลมองเกอร์ตายในภาคก่อนเป๊ะๆ ชูริได้เห็นใบหน้าของแม่ใน ‘โลกแห่งบรรพบุรุษ’ ในช่วงเวลาที่กำลังจะตาย

ชูริได้ตระหนักถึงความไร้ประโยชน์ของการแก้แค้น และได้เสนอข้อแลกเปลี่ยนกับเนเมอร์ที่กำลังจะตายว่าจะช่วยรักษาชีวิตเขาไว้แลกกับการปกป้องทาโลคานจากชาติมหาอำนาจตะวันตก

ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้นำเอาเส้นทางของทีชัลลาในฐานะแบล็คแพนเทอร์มาใส่ไว้ในตัวชูริในแบบที่เข้มข้น ทีชัลลาตามล่าหาแค้นแคปเทนอเมริกาใน ‘Captain America: Civil War’ (2016) แต่เขาก็ได้เห็นหายนะที่เกิดจากการแก้แค้น ใน ‘Black Panther’ (2018) เขาเอาชนะคิลมองเกอร์ที่หลงใหลในความแค้นได้ และตัดสินใจที่จะยุติการแยกตัวของวาคันดา เมื่อชูริตัดสินใจที่จะไม่แก้แค้นให้กับเนเมอร์ เธอก็ได้สืบทอดเรื่องราวที่ทีชัลลาได้สร้างขึ้นมาตลอดหลายภาค**

นอกจากเรื่องราวของชูริแล้ว ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังประสบความสำเร็จในด้านดนตรีและภาพบางส่วน ลูดวิก โกรันสันได้ศึกษาดนตรีแอฟริกันในภาคแรก ในขณะที่ภาคนี้เขาได้ศึกษาดนตรีพื้นบ้านของคาบสมุทรยูคาทาน ดนตรีที่เขาแต่งขึ้นและฉากโลกใต้ทะเลลึกของทาโลคานที่ไรอัน คูกเลอร์กำกับนั้นเข้ากันได้อย่างลงตัว