Een verhaal dat niet per se in de ruimte hoefde te spelen: 'The Moon'

In Zuid-Korea valt de periode van juli tot augustus in de zomer vakantieperiode, waardoor Zuid-Koreaanse filmstudio's veel films met een groot budget uitbrengen. De film die het zomerse hoogseizoen van 2023 inluidde, was 'The Moon'. Deze film is de eerste film in de geschiedenis van de Zuid-Koreaanse cinema die zich afspeelt op de maan. Maar zowel het publiek als de critici gaven de film een slechte recensie. Hoewel juli en augustus de maanden zijn waarin de meeste bioscoopkaartjes in Zuid-Korea worden verkocht, werden er van 'The Moon' slechts 500.000 kaartjes verkocht. Om de productiekosten en marketingkosten van de film terug te verdienen, moesten er meer dan 6 miljoen kaartjes worden verkocht.**

Het verhaal van de film draait om de gebeurtenissen die zich voordoen wanneer de eerste Zuid-Koreaanse maanlander in de ruimte verdwaalt. Drie astronauten waren aan boord van dit ruimtevaartuig, maar door een technisch defect kwamen er twee om het leven in de ruimte, met uitzondering van Hwang Sun-woo (Do Kyung-soo). Hwang Sun-woo, die alleen achterbleef in de ruimte, landt op de maan en keert levend terug naar de aarde, ondanks de verzoeken van het hoofdkwartier op aarde om dat niet te doen.

Maar deze film besteedt meer tijd aan het verleden van de personages en de emotionele conflicten die daaruit voortvloeien dan aan de maanlanding zelf. Sinds de allereerste speelfilm over de mensheid, 'Le Voyage dans la Lune' (1902), wordt het thema van de mensheid die naar de maan reist gebruikt. Dit komt waarschijnlijk door de spanning en de nieuwsgierigheid die gepaard gaan met het onbekende. Maar deze film gebruikt de ruimte niet op een (in negatieve zin) traditionele manier. In plaats van avontuur en ontdekking in een vreemde wereld te laten zien, zie je steeds weer Zuid-Koreaanse begrafenissen en close-ups van huilende personages.**

Ook op het moment dat Hwang Sun-woo (Do Kyung-soo) op de maan landt, laat de film niet zien wat je van een maanlanding zou verwachten. Tijdens de scène waarin Hwang Sun-woo op de maan landt, is de stem van een nieuwslezer te horen die uitlegt hoe belangrijk dit moment is voor Zuid-Korea. Het zou beter zijn geweest om de stilte van de ruimte te laten horen. In plaats van de ontzagwekkende of angstaanjagende gevoelens die men zou kunnen hebben in een buitenaardse ruimte, wordt het publiek gedwongen patriottisch te zijn.** De ruimte voelt helemaal niet aan als een nieuwe, vreemde wereld, maar wordt gebruikt als een middel om het droevige verhaal van de personages te vertellen.

De Rotten Tomatoes-score van deze film is 23%, en de film wordt bekritiseerd omdat hij niet alleen onlogisch is, maar ook xenofoob is. Maar de film heeft ook een paar positieve punten. Het zorgt ervoor dat zelfs de minst favoriete Marvel-film aanvoelt als 'Citizen Kane' (1941). De originele beelden van de bemanning van Apollo 11 in 1969 die op het maanoppervlak rondrennen en 'Da-da-da' neuriën, zijn veel leuker dan deze film.**